Fioletowy płomień

wciąż walczę z oprawą kamieni... a w deszczowe dni, takie jak dziś wypełnia mnie przekonanie, że nie daje i nigdy nie dam rady.
dlatego zaglądam do mych kolorowych szkatułek i wynajduję najpiękniejsze kamyczki - labradory, ametysty, granaty, kamienie ksieżycowe... i wyobrażam je sobie ujęte w łagodną linię srebrnej taśmy... zamawiam kawał blachy, piłkę włosową, taśmę odgrzebuję w szafie i czekam aż dotrze przesyłka.
w między czasie dzielę się z Wami Lirien - oprawą jako-taką nad, którą buchają fioletowe płomienie...

Drzewko życia

czasami odczuwam potrzebę infantylizmu - dziecięcej mądrości, gdzie wszechświat zamyka się w obrębie koła, trójkąta, kwadratu. a gdzieś za uszami wciąż mi ćwierkolą małe ptaszki, a na wietrze stuka melodyjnie bambusowy dzwonek... korzenie są jak macki meduz - ciągnięte ku górze, do światła. w głębinach ziemi złapały krople rubinytów i różowego kwarcu - małe embriony cudzych myśli, które mają moc wykiełkować w co zechcą.

ot - Drzewko życia, którego nie można zasadzić w ogrodzie - z dziuplą pełną malinowych lodów.

Nadrabianie zaległości

szkwał powoli mija, w ręce ciepła herbata, w domu cisza
otworzyłam szafkę z zapomnianymi narzędziami i plastikowymi pudełeczkami pełnymi starych minerałów...
oswajam się z poczuciem winy - zaniechanie kłuje najbardziej, gdy mija - gdy nie pozwala się mu "dojrzeć" do pełnego "porzucenia"
jeszcze nie sięga - patrzę tępo na porządek w szafce i mam wrażenie, że wszystko w niej mnie nienawidzi... szczególnie dwa labradory z osobistej wymianki, którą zaczęłam chyba ponad rok temu i skończyć do dziś nie mogę - jestem okropna
zaniechanie zaczęło się wirtualnie - przestałam pisać, wrzucać zdjęcia, wystawiać w galeriach...
muszę sobie dodać odwagi i otuchy - pomału, szczątkowo zacząć nadrabiać, rozruszać się, rozpędzić

Green Talisman
ręcznie rzeźbiony Art Clay Silver, oksyda nadająca cienie, awenturyny, kwarc szary...
nawet nie pamiętam kiedy to było

Wściekłość i wrzask

... na siebie, że nie potrafię się zmobilizować,
na otoczenie, że nie potrafi mnie zmobilizować,
na pracę, że przestała mnie mobilizować do czegokolwiek (a szczególnie do pracy),
na koleżanki, że porodziły albo robią kariery i nie mają czasu zupełnie jak ja,
na kolegów, że się pożenili lub żenią i skurwiele nie zapraszają na wesela,
na kota, że wykopuje świeżo posadzone kwiatki na balkonie, n
a kościół, że przestałam do niego chodzić a kolejna niedziela,
na spożywczak na dole, że nie ma piwa bezalkoholowego
i na hormony co buzują pod czachą choć to już 16 tydzień!

w zasadzie czuję się dobrze - gdy się przytulam do Maluszka zasypiając razem z nim o ósmej wieczorem

a tak "burza w szklance wody" - zastanawialiście się kiedyś nad rozpaczliwością tego sformułowania?...

Seaborn Spirit - to co we mnie